P A R A L L E L - นิยาย P A R A L L E L : Dek-D.com - Writer
×

    P A R A L L E L

    ริงค์ เด็กยากจนธรรมดาที่หวังจะเป็นคนร่ำรวยจากโลกคู่ขนานเพื่อที่เธอและพ่อจะได้อยู่อย่างสุขสบาย 'เอ๊ะ นายไม่ได้ชื่อแม็กหรอกหรอ' ริงค์ถามด้วยความสงสัย 'แล้วผมแนะนำตัวไปหรือยังล่ะครับ' ... :D

    ผู้เข้าชมรวม

    80

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    0

    ผู้เข้าชมรวม


    80

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  3 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  25 เม.ย. 59 / 15:56 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้น ในยุคที่โลกเราพัฒนาขึ้นไปอีกขั้น

    โดยที่เราสามารถเชื่อมต่อกันผ่านทางอินเตอร์เน็ตได้อย่างสมบูรณ์

    Lake of empathy คือหัวข้อโครงการใหญ่ของปัญหาทางสังคมในปัจจุบัน

    ยิ่งวัตถุนิยมถูกพัฒนามากขึ้นไปเท่าไหร่ ความสูงจิตใจของคนก็ดูจะถดถอยลงมากขึ้นเท่านั้น

    ปัญหาประชากรวัยเด็กน้อย และวัยชรามากเพราะประชากรไม่ยอมมีลูก และปัญหาทางสังคมอีกมากมาย

    นำไปสู่การสร้างและออกแบบโลกออนไลน์ขึ้นมา ทุกคนเรียกที่นั่นว่าโลกขนาน

    สถานที่ที่เป็นแหล่งนัดพบ ท่องเที่ยวและจัดงานสังสรรค์ การศึกษาเองก็เช่นกัน

    บนโลกขนานที่ถูกออกแบบตามอุดมคติของมนุษย์

    และมันก็คือจุดเริ่มต้น ของการผจญภัย


    มุมทักทาย <3

    สวัสดีค่ะทุกคนหลงเข้ามาค่ะ จะมีไหมนะ.. ก่อนอื่นขอใช้อักษรย่อ N แทนตัวแทนของเรานะคะ

    เรื่องนี้มีแรงบันดาลใจมาจากการผิดหวังในความรักหลายครั้งค่ะ และความเก็บกดส่วนตัว บวกกับความเหงาและความเบื่อหน่ายในชีวิตประจำวัน คูณกับความคึกคะนองที่อยู่ๆก็มีไฟขึ้นมา ยกกำลังด้วยอารมณ์ศิลป์อยากแต่งนิยาย และบึ้ม สมการเห้ไรแว้ 5 55 ผิด// เกิดเป็นนิยายที่ชื่อ parallel อย่างที่เห็นค่ะ 5 5555

    ต้องบอกก่อนว่าเราเป็นคนที่ไม่มีความอดทนเอามากๆค่ะ เราเป็นเหมือนคนส่วนใหญ่ ที่แต่งได้ซักพักก็เลิกแต่ง

    บอกทำไม เพราะเรากลัวล้มเหลวอีกละมั้งคะ มีแววอยู่ดีและไม่มีคำแก้ตัวใดๆทั้งสิ้นค่ะ

    เนื่องด้วยว่าเป็นคนที่กากภาษาและการอธิบายเอามากๆ แต่มีใจรักในการมโน หากพบคำผิดหรืออ่านไม่เข้าใจสามารถติได้เต็มที่นะคะ

    นิยายเรื่องนี้ไม่ได้เป็นนิยายดีๆเรื่องหนึ่ง แต่เป็นนิยายที่เราอยากแต่งที่สุดค่ะ

    หากคุณได้หลงเข้ามาแล้วได้อ่านนิยายเรื่องนี้ อย่างน้อยก็ขอให้คุณไม่ผิดหวังที่เสียเวลามาอ่านนิยายของเรานะคะ

    เคยมีความฝันว่าอยากเป็นนักเขียนนิยายชื่อดังที่มีแต่คนอ่านและพูดถึง แต่ตอนนี้อยากเป็นแค่คนธรรมดาที่แต่งนิยายเพราะอยากแต่ง ไม่ได้อยากเป็นมืออาชีพแล้วซะงั้นค่ะ 5 555

    ว่าง่ายๆก็คือ มันเหมือนการบ่นระบายอารมณ์และความเพ้อเจ้อส่วนตัวออกมาเป็นนิยาย เพราะฉะนั้นอาจจะหาสาระจากเรื่องนี้ไม่ค่อยได้ และเป็นการฝึกความอดทนกับหาวิธีเขียนในแบบของตัวเองไปในตัว

    แต่หากพอจะเดาออกได้ว่ามีข้อคิดอะไรบ้างที่เราแอบแทรกเอาไว้ เราก็ดีใจค่ะหากมันสามารถช่วยทำให้ใครคิดอะไรบางอย่างออก

    ไม่สัญญาค่ะว่าจะแต่งให้จบ เพราะเหมือนพล็อตในหัวเนื้อเรื่องยาวมาก 5 555 แต่จะแต่งให้ได้เยอะที่สุดเท่าที่จะแต่งได้

    ปล.ขอให้ใช้วิจารณญาณในการอ่านอย่างสูงด้วยนะคะ 5 555

    ขอบคุณมากค่ะ :)


    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น